Ποιος έχτισε τη Θήβα την εφτάπυλη;
Στα βιβλία δε βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα.
Oι βασιλιάδες κουβαλήσαν τ’ αγκωνάρια;
Kαι τη χιλιοκαταστρεμμένη Bαβυλώνα –
ποιός την ξανάχτισε τόσες φορές; Σε τι χαμόσπιτα
της Λίμας της χρυσόλαμπρης ζούσαν οι οικοδόμοι;
Tη νύχτα που το Σινικό Tείχος αποτελειώσαν,
πού πήγανε οι χτίστες; H μεγάλη Pώμη
είναι γεμάτη αψίδες θριάμβου. Ποιος τις έστησε;
Πάνω σε ποιούς θριαμβεύσανε οι Kαίσαρες;
Tο Bυζάντιο το χιλιοτραγουδισμένο
μόνο παλάτια είχε για τους κατοίκους του;
Aκόμα και στη μυθική Aτλαντίδα,
τη νύχτα που τη ρούφηξε η θάλασσα,
τ’ αφεντικά βουλιάζοντας, μ’ ουρλιαχτά τους σκλάβους τους καλούσαν.
O νεαρός Aλέξανδρος υπόταξε τις Iνδίες.
Mοναχός του;
O Kαίσαρας νίκησε τους Γαλάτες.
Δεν είχε ούτ’ ένα μάγειρα μαζί του;
O Φίλιππος της Iσπανίας έκλαψε όταν η Aρμάδα του βυθίστηκε.
Δεν έκλαψε, τάχα, άλλος κανένας;
O Mέγας Φρειδερίκος κέρδισε τον Eφτάχρονο τον Πόλεμο.
Ποιος άλλος τόνε κέρδισε;
Kάθε σελίδα και μια νίκη.
Ποιος μαγείρεψε τα νικητήρια συμπόσια;
Kάθε δέκα χρόνια κι ένας μεγάλος άντρας.
Ποιός πλήρωσε τα έξοδα;
Πόσες και πόσες ιστορίες.
Πόσες και πόσες απορίες.
(1935)
==================================================
http://www.doctv.gr Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. 15 βραβευμένοι με Νόμπελ και Πούλιτζερ ποιητές, γράφουν για τον έρωτα, τη ζωή και την ανθρωπότητα [Πηγή: www.doctv.gr]
Ρίτσαρ Κόρυ, Έντουιν Άρλινγκτον Ρόμπινσον (Βραβείο Πούλιτζερ 1922, 1925, 1928)
Κάθε που ο Ρίτσαρ Κόρυ στην πόλην ερχόταν
από τα πεζοδρόμια τον κοιτάζαμε, ο λαός:
ήτανε κύριος απ’ την κορφή ως τα νύχια, καθαρός
αψεγάδιαστα, κι αυτοκρατορικά στεκόταν.
Κ’ ήταν διακριτικό το ντύσιμό του πέρα ως πέρα
πάντα, και πάντα ανθρώπινος όταν ομιλούσε.
Πιο γοργά, μάλιστα, χτυπούσαν οι καρδιές μας
«Καλημέρα» σαν έλεγε, και, περπατώντας, αχτινοβολούσε.
Κ’ ήτανε πλούσιος -ω ναι, πιο πλούσιος κι από βασιλιά-
και θαυμαστά προικισμένος απ’ τη φύση:
κοντολογίς, πιστεύαμε πως είχεν όλ’ αυτά
που ο καθένας μας θα ’θελε για να ευτυχήσει.
Μες σ’ αυτό το ντορό, το φως καρτερούσαμε μέρα τη μέρα,
δίχως κρέας πορευόμασταν, το ψωμί βλαστημώντας·
κι ο Ρίτσαρ Κόρυ, μιαν ήσυχη, θερινή νύχτα, γυρνώντας
στο σπίτι του, φύτεψε στο κεφάλι του μια σφαίρα.
(Μετάφραση: Άρης Δικταίος) [Πηγή: www.doctv.gr]
=========================================================
https://antonispetrides.wordpress.com 19 Αυγούστου 1936: ελληνικά ποιήματα για τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
Στα βιβλία δε βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα.
Oι βασιλιάδες κουβαλήσαν τ’ αγκωνάρια;
Kαι τη χιλιοκαταστρεμμένη Bαβυλώνα –
ποιός την ξανάχτισε τόσες φορές; Σε τι χαμόσπιτα
της Λίμας της χρυσόλαμπρης ζούσαν οι οικοδόμοι;
Tη νύχτα που το Σινικό Tείχος αποτελειώσαν,
πού πήγανε οι χτίστες; H μεγάλη Pώμη
είναι γεμάτη αψίδες θριάμβου. Ποιος τις έστησε;
Πάνω σε ποιούς θριαμβεύσανε οι Kαίσαρες;
Tο Bυζάντιο το χιλιοτραγουδισμένο
μόνο παλάτια είχε για τους κατοίκους του;
Aκόμα και στη μυθική Aτλαντίδα,
τη νύχτα που τη ρούφηξε η θάλασσα,
τ’ αφεντικά βουλιάζοντας, μ’ ουρλιαχτά τους σκλάβους τους καλούσαν.
O νεαρός Aλέξανδρος υπόταξε τις Iνδίες.
Mοναχός του;
O Kαίσαρας νίκησε τους Γαλάτες.
Δεν είχε ούτ’ ένα μάγειρα μαζί του;
O Φίλιππος της Iσπανίας έκλαψε όταν η Aρμάδα του βυθίστηκε.
Δεν έκλαψε, τάχα, άλλος κανένας;
O Mέγας Φρειδερίκος κέρδισε τον Eφτάχρονο τον Πόλεμο.
Ποιος άλλος τόνε κέρδισε;
Kάθε σελίδα και μια νίκη.
Ποιος μαγείρεψε τα νικητήρια συμπόσια;
Kάθε δέκα χρόνια κι ένας μεγάλος άντρας.
Ποιός πλήρωσε τα έξοδα;
Πόσες και πόσες ιστορίες.
Πόσες και πόσες απορίες.
(1935)
==================================================
http://www.doctv.gr Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. 15 βραβευμένοι με Νόμπελ και Πούλιτζερ ποιητές, γράφουν για τον έρωτα, τη ζωή και την ανθρωπότητα [Πηγή: www.doctv.gr]
Ρίτσαρ Κόρυ, Έντουιν Άρλινγκτον Ρόμπινσον (Βραβείο Πούλιτζερ 1922, 1925, 1928)
Κάθε που ο Ρίτσαρ Κόρυ στην πόλην ερχόταν
από τα πεζοδρόμια τον κοιτάζαμε, ο λαός:
ήτανε κύριος απ’ την κορφή ως τα νύχια, καθαρός
αψεγάδιαστα, κι αυτοκρατορικά στεκόταν.
Κ’ ήταν διακριτικό το ντύσιμό του πέρα ως πέρα
πάντα, και πάντα ανθρώπινος όταν ομιλούσε.
Πιο γοργά, μάλιστα, χτυπούσαν οι καρδιές μας
«Καλημέρα» σαν έλεγε, και, περπατώντας, αχτινοβολούσε.
Κ’ ήτανε πλούσιος -ω ναι, πιο πλούσιος κι από βασιλιά-
και θαυμαστά προικισμένος απ’ τη φύση:
κοντολογίς, πιστεύαμε πως είχεν όλ’ αυτά
που ο καθένας μας θα ’θελε για να ευτυχήσει.
Μες σ’ αυτό το ντορό, το φως καρτερούσαμε μέρα τη μέρα,
δίχως κρέας πορευόμασταν, το ψωμί βλαστημώντας·
κι ο Ρίτσαρ Κόρυ, μιαν ήσυχη, θερινή νύχτα, γυρνώντας
στο σπίτι του, φύτεψε στο κεφάλι του μια σφαίρα.
(Μετάφραση: Άρης Δικταίος) [Πηγή: www.doctv.gr]
=========================================================
https://antonispetrides.wordpress.com 19 Αυγούστου 1936: ελληνικά ποιήματα για τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
https://antonispetrides.wordpress.com/ «Λωτοφάγοι»: Γενικό ευρετήριο Οι «Λωτοφάγοι» και η σύγχρονη λογοτεχνία (ελληνική και ξένη) Αρχαίο Θέατρο
===================================
https://antonispetrides.wordpress.com To αρχαίο ελληνικό θέατρο στο YouTube! (1) Αριστοφάνης
====================================================
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/
Index of /~nektar/arts/poetry
ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΑ ΠΟΙΗΣΗ
=================================================
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/ ΤΕΧΝΕΣ
=================================================
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/ ΤΕΧΝΕΣ
=================================================
Προτεινόμενες Διευθύνσεις Πολιτισμού
(Πιθανῶς κάποιες παλαιὲς συνδέσεις παρακάτω δὲν λειτουργοῦν - sorry for the inconvenience)
ΠΟΙΗΣΗ - PoemsΣπουδαστήριο Νέου ἙλληνισμοῦΜικρὸς Ἀπόπλους Σύγχρονη ἑλληνική ποίηση ΣΤΙΧΟΙ - LyricsἙλληνικοὶ ΣτίχοιἘλευθερία Ἀρβανιτάκη Χάρις Ἀλεξίου Ἑλληνικὰ τραγούδια (midi, lyrics) Ἑλληνικὰ τραγούδια Παλιὰ ἑλληνικὰ τραγούδια | ΜΟΥΣΙΚΗ - MusicMusicHeavenΜεγάλη Μουσικὴ Βιβλιοθήκη τῆς Ἑλλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» Η-ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ - E-zinesἩ Χώρα τῶν Θεῶν (Land of Gods): Ἠλεκτρονικὸ Περιοδικὸ Λογοτεχνίας καὶ Πολιτισμοῦ, τοῦ Κώστα Δουρίδα | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ - PhotographyΝίκος ΔανιηλίδηςΕΡΤ Ἀεροφωτογραφίες ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ - TelevisionΓενικῶς, ἡ (ὑπαρκτὴ) τηλεόραση βλάπτει σοβαρὰ τὴ νόηση.Ἀπαιτεῖται ἐγκράτεια στὴν ἐπιλογὴ περιεχομένου προγράμματος... |
Γιῶργος Σαραντάρης - Ποιήματα
Γιῶργος Σαραντάρης (Κωνσταντινούπολη 1908 - Ἀθήνα 1941):
ποιητής, φιλόσοφος καὶ δοκιμιογράφος.
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/giwrgos_sarantarhs_poems.htmποιητής, φιλόσοφος καὶ δοκιμιογράφος.
==========================================
Τελικά, ο θάνατος είναι μεγάλος ψεύτης.
Λέει ψέματα όταν δηλώνει πως θα μου πάρει τη ζωή,
σαν να μπορούσε να διακόψει την άνοιξη,
γιατί, στο κάτω κάτω,
ο θάνατος μόνο το χρόνο μπορεί να μου κλέψει,
την ευκαιρία να γελάσω,
να φάω ένα μήλο,
να πω έναν λόγο,
να πατήσω το χώμα που αγαπώ,
να ανάψω τον έρωτα για την κάθε μέρα.
σαν να μπορούσε να διακόψει την άνοιξη,
γιατί, στο κάτω κάτω,
ο θάνατος μόνο το χρόνο μπορεί να μου κλέψει,
την ευκαιρία να γελάσω,
να φάω ένα μήλο,
να πω έναν λόγο,
να πατήσω το χώμα που αγαπώ,
να ανάψω τον έρωτα για την κάθε μέρα.
Να δώσω το χέρι, να παίξω κιθάρα,
να μεταδώσω την ελπίδα.
να μεταδώσω την ελπίδα.
Τους χώρους μόνο αλλάζει.
Πού θα ξαπλώσω το κορμί μου,
αν θα χορέψω στο φως του φεγγαριού,
ή θα περάσω το ποτάμι κολυμπώντας.
Πού θα ξαπλώσω το κορμί μου,
αν θα χορέψω στο φως του φεγγαριού,
ή θα περάσω το ποτάμι κολυμπώντας.
Αν θα μείνω στο κρεβάτι, αν θα πάρω άλλο δρόμο,
θα καθίσω σ’ ένα κλαδί δέντρου,
ή αν θα τραγουδάω κάτω απ’ τα παράθυρα.
θα καθίσω σ’ ένα κλαδί δέντρου,
ή αν θα τραγουδάω κάτω απ’ τα παράθυρα.
Αλλά, να κλέψει τη ζωή;… Αυτό δεν το μπορεί.
Δεν μπορεί να σκαρώσει αυτή τη φάρσα… γιατί η ζωή…
Δεν μπορεί να σκαρώσει αυτή τη φάρσα… γιατί η ζωή…
Η ζωή είναι πυρσός που περνάει από χέρι σε χέρι,
από άνθρωπο σε άνθρωπο, από σπόρο σε σπόρο,
είναι μια μεταβίβαση χωρίς επιστροφή,
μια αέναη κίνηση προς το μέλλον,
σαν το φως που διαλύει το σκοτάδι.
από άνθρωπο σε άνθρωπο, από σπόρο σε σπόρο,
είναι μια μεταβίβαση χωρίς επιστροφή,
μια αέναη κίνηση προς το μέλλον,
σαν το φως που διαλύει το σκοτάδι.
Άμλετ Λίμα Κιντάνα
Read more: http://enallaktikidrasi.com/2014/08/telika-o-thanatos-einai-megalos-pseytis/#ixzz3bYFHQtRD
=============================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου